Πολιτική για τα ναρκωτικά «Wacko» του Καναδά

Στις 26 Απριλίου η επαρχία δήλωσε ότι επιθυμεί η ομοσπονδιακή κυβέρνηση να "επανακριμιναλοποιήσει" την κατανάλωση ναρκωτικών σε δημόσιους χώρους όπως σε νοσοκομεία, πάρκα και λεωφορεία. Στην παρέμβασή του από το πάτωμα, ο κ. Poilievre κατηγόρησε την κυβέρνηση Trudeau για την αποποινικοποίηση των ναρκωτικών που πραγματοποιήθηκ&epsilon…  ; πέρυσι στη Βρετανική Κολομβία για την επιδείνωση μιας κρίσης και τη σύνδεσή της με τα 2.500 θανάτους από ναρκωτικά ετησίως στην επαρχία. Ειδικότερα, ο κ. Poilievre ήταν εξοργισμένος για την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής για παιδιά, οικογένειες, εργαζόμενους σε νοσοκομεία και οποιονδήποτε χρησιμοποιεί δημόσια μεταφορικά μέσα. Ο κ. Poilievre, μέλος του Κόμματος των Συντηρητικών, εξέφραζε την οργή του για το γεγονός ότι η Οτάβα δεν ενεργεί.

Ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών, είτε στις ΗΠΑ είτε στον Καναδά, είναι μια τεράστια αποτυχία επειδή στοχεύει στην εμπορία ενώ η ζήτηση παραμένει ανθεκτική. Μεταξύ των μη προβλεπόμενων συνεπειών της απαγόρευσης, όταν η ζήτηση είναι ανελαστική, είναι ότι η επιτυχία στον περιορισμό της προσφοράς κάνει την παράνομη εμπορία ναρκωτικών πιο κερδοφόρα. Οι καρτέλ διαφθείρουν την εφαρμοστική εξουσία, προσλαμβάνουν μουλάδες και αγοράζουν όπλα, μικρά αεροσκάφη, αναλώσιμα υποβρύχια και υψηλής τεχνολογίας εξοπλισμό. Οι φτωχές δημοκρατίες με αδύναμα θεσμικά όργανα δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τον καλά χρηματοδοτούμενο οργανωμένο εγκλημα.

Οι υποστηρικτές της νομιμοποίησης θέλουν να αφαιρέσουν τα χρήματα από την επιχειρηματικότητα. Η ομάδα της αυστηρότητας υποστηρίζει ότι η κατάργηση της απαγόρευσης θα αυξήσει τη χρήση. Η αποποινικοποίηση έχει προταθεί ως μια μέση λύση για να κρατήσει τους εθισμένους μακριά από τις φυλακές όπου είναι απίθανο να ξεπεράσουν το πρόβλημά τους. Αλλά το αντικείμενο της αποποινικοποίησης έχει σημασία. Αν απλώς είναι για να επιτραπεί η χρήση, μπορεί να κάνει τα πράγματα χειρότερα.

Κατά την επίσκεψή μου στο Βανκούβερ το 2007, παρατήρησα τις επιβλαβείς επιπτώσεις μιας επαρχιακής πολιτικής ναρκωτικών που βοηθούσε τους χρήστες ηρωίνης να χρησιμοποιούν καθαρές σύριγγες ενώ εξασφάλιζε ότι κανείς δεν θα "κρίνει" τον εθισμό τους. Την εποχή εκείνη, το κυβερνητικά χορηγούμενο Insite, στην περιοχή Downtown East Side της πόλης, ήταν το μοναδικό νόμιμο κλινικό κέντρο ενέσεων στη Βόρεια Αμερική. Οι πεζοδρόμια μπροστά από την κλινική ήταν "γεμάτα με εθισμένους", έγραψα σε μια στήλη με τίτλο "Το Σκοποβολητήριο του Καναδά". "Για τετράγωνα προς κάθε κατεύθυνση, όλη η ανθρωπότητα φαινόταν άρρωστη, αδύνατη, φτωχή και ηττημένη. Στο σκοτάδι μιας βροχερής, συννεφιασμένης Κυριακής πρωί, ένιωσα ότι είχα μπει σε ένα από τα εσωτερικά κύκλους του πόνου του Δάντη," όπου οι πόροι του κράτους χρησιμοποιούνταν για να διευκολύνουν την προσωπική καταστροφή. Τα πράγματα έχουν επιδεινωθεί με την αποποινικοποίηση.