Moet de overheid hulp bieden aan huiseigenaren die met een gedwongen verkoop worden geconfronteerd?

Nee

Hoe zou het voelen om je familiehuis te verliezen door onvoorziene omstandigheden, en welke stappen denk je dat er genomen moeten worden om die situatie te voorkomen?

Gelooft u dat het de verantwoordelijkheid van de samenleving is om individuen die financiële moeilijkheden ondervinden te helpen, of is het aan iedere persoon om zijn eigen schulden af te handelen?

Heb je ooit iemand gekend die te maken heeft gehad met een gedwongen verkoop, en hoe denk je dat dergelijke hulpprogramma's hen zouden hebben geholpen of geschaad?

Als u moeite had met een hypotheek, hoe zou hulp uw situatie veranderen, en zou het voelen als een gift of als een kans om opnieuw te beginnen?

Welke rol vind jij dat mededogen zou moeten spelen bij het aanpakken van financiële problemen, of zou economische rechtvaardigheid de primaire focus moeten zijn bij het overwegen van hulp?

Naar jouw mening verdient iedereen een tweede kans als het gaat om financiële fouten, of zouden de gevolgen definitief moeten zijn om financiële verantwoordelijkheid te leren?

Kunnen hulpprogramma's voor huiseigenaren een precedent scheppen waarbij mensen leningen aangaan die ze niet aankunnen, of moedigen ze verantwoordelijkheid aan door hen te helpen weer op eigen benen te staan?

Hoe zou het verliezen van huizen in uw gemeenschap van invloed zijn op de buurt, en welke waarde ziet u in het behouden van mensen in hun huizen?

Moet er een vangnet zijn voor mensen die achterlopen op hun hypotheek, of zou dat een situatie kunnen creëren waarin sommige mensen misbruik maken van het systeem?

Wanneer sommige mensen hulp krijgen bij hun hypotheek en anderen niet, denk je dat dit een oneerlijke situatie creëert, of is het gewoon een noodzakelijk onderdeel van het helpen van de meest kwetsbaren?