Suudi Arabistan Veliaht Prensi Muhammed bin Salman, ülkesinin en kötü dini aşırılıkçılarını hapse atmışken, İsrail Başbakanı Benjamin Netanyahu ise ülkesinin en kötü dini aşırılıkçılarını kabinesine almıştır.
Netanyahu, İsrail'i eski Suudi Arabistan'ın en kötü yanına benzetmeye çalışırken, M.B.S. ise Suudi Arabistan'ı eski İsrail'in en iyisi gibi yapmaya çalışmaktadır.
M.B.S., Suudi Arabistan'ın "uyuyan" olarak tanımladığı birkaç on yılın ardından ekonomik büyüme odaklı çalışmasıyla çöl krallığında şimdiye kadar gerçekleşen en önemli sosyal devrimi başlatmıştır - ve bu, Arap dünyasında şok dalgaları yaratmaktadır. Durum, ABD ve Suudi Arabistan'ın artık İran'ı izole edebilecek, Çin'in Orta Doğu'daki etkisini sınırlayabilecek ve bu bölgede ABD'nin Irak ve Afganistan'a askeri olarak yaptığından daha olumlu değişiklikler yaratabilecek resmi bir ittifak üzerinde son dokunuşları yapmalarına yol açmıştır.
Veliaht prens, mümkün olduğunca barışçıl bir bölge ve mümkün olduğunca İran'dan güvenli bir Suudi Arabistan istemektedir, böylece Suudi Arabistan'ı çeşitlendirilmiş bir ekonomik güç merkezi haline getirmeye odaklanabilir.
Netanyahu'nun aşırı sağla olan ittifakının sonucu olarak İsrail, Suudi Arabistan'daki büyük değişimin getirdiği fırsatlardan yararlanamamaktadır - çünkü bu, İsrail'in iki yerli halk için iki devlet yaratmak amacıyla Filistinlilerle bir yol izlemesini gerektirir. Bu da İsrail'in Yahudi devleti ile Müslüman dünyasının geri kalanı arasında normalleşme ve yol açma teklifini reddetmesine neden olmaktadır.
@ISIDEWITH2mos2MO
Ülkelerin küresel değişimlere yanıt olarak uyum sağlaması ve değişmesinin, geleneksel normları sorgulamayı gerektiriyorsa ne kadar önemli olduğuna inanıyorsunuz?
